Việt Nam xinh đẹp của bạn là gì! 🇻🇳

Het laatste stukje Viëtnam.. wat is het snel gegaan. We vlogen van De Nang via Ho Chi Min naar Dalat. Toen we aankwamen in Dalat viel ons direct een ding op. De blauwe lucht, jaja beste lezers deze lucht hebben wij 18 dagen niet gezien dus wij waren erg blij en verrast! Het begon meteen goed in Dalat en dit werd alleen maar beter toen we in de taxi stapten en de bergen in reden. Wat een prachtige omgeving heeft Dalat, alleen maar groene dennenbossen, watervallen en een schone lucht. Er waren ook veel franse invloeden te zien, veel panden zijn door de fransen neergezet tijdens de bezetting. Meteen na aankomst in onze villa, zijn wij meteen het centrum ingelopen. Ook in Dalat hebben ze een night market. We hebben daar ge-bbqed aan de straat. Mega gambas en eend hebben we geroosterd, heerlijk zeg. Bij toeval kwamen we daarna bij een bakkertje terecht, dat was niet te doen(daarmee bedoel ik:goddelijk). Drie vitrine kasten met hartige broodjes, zes kasten vol met zoete broodjes en dan zijn we er nog niet. Als klap op de vuurpijl 2 kasten vol met taarten! Zo blij als kinderen huppelden we rond in winkel. Lekker misselijk gegeten, maar morgen zeker weer terug. Volgende dag kregen we een zwaar ontbijt voor de kiezen. Wij zijn eigenlijk gewend om te kiezen maar dit keer kregen we een kom noodlesoep, viel zwaar op de maag. Afijn wij hadden een scooter gehuurd want we wilden de watervallen gaan bekijken. Nu weten jullie dat dit de vorige keer met het natuurpark in Ninh Binh ook niet soepel verliep, dus er was enige spanning. Begin stuk verliep soepel, ook wel logisch want er was maar één weg. Daarna was googlemaps als snel van slag.. ook was de tank bijna leeg dus eerste prioriteit was een benzine pomp. Die hadden we op tijd gevonden, nog een keer de weg daar gevraagd, de mannen wezen de andere kant op. Omdat we niet dezelfde fout wilde maken als de vorige keer door door te rijden, besloten we nu om terug te keren. Daar zaten we uiteindelijk een bordje met waterval. Helaas was dit niet de waterval die we wilden zien maar deze was ook aardig. Boven op de berg stond nog een tempel, schitterend. Beneden aan de berg kon je rijden op struisvogels, olifanten en buffels.. sneu hoe die dieren daar als attractie gebruikt worden. Wij passen daarvoor. Op naar de volgende waterval. Voordat we daar aankwamen, gingen we rodellend naar beneden. Gierend en gillend natuurlijk. Daar hebben we twee mooie watervallen gezien en zijn we met de kabelbaan weer omhoog gegaan. Volgende stop was natuurlijk hetzelfde bakkertje. Dit keer weer alles door elkaar gegeten, weer geen spijt maar wel dik. Van het bakkertje naar het easy riders kantoor helemaal zeikes nat geregend door een wolk breukje. Bij de Easy Riders hadden we een tour geboekt voor de dag daarna van Dalat naar Mui Ne achter op de motor. Eerst hebben we nog een bezoek gebracht aan het crazy house van Dali. Geweldig, wat hou ik van die gekkengeid. Melissa dacht dat ze in het sprookjesbos van de Efteling beland was, snap de gedachte wel. De trappen gingen door huizen, over daken en door bomen (geen echte). Wat een feestje om dit te ervaren. Nog door een paar Aziaten op de foto gezet, snap ik we zijn ook erg leuk. Als afsluiting van de dag gegeten bij een gezellige bistro, wijntjes en allebei een pasta, top. Op tijd het bed in want we hadden de tour voor de boeg. 08.00 klaar voor vertrek, 08.30 in afwachting van de motoren.. 08.45 worden we opgelicht? De vrouw van de villa had al drie keer gebeld en ze zouden komen. 08.55 hehe daar hoorden we ze brommen. Ze hadden geen huisnummer doorgekregen en de straat was nogal lang. Maar ze waren er, Han en Hai de motormuizen die ons hopelijk heel zouden brengen naar Mui Ne. Backpack achterop en gas erop, wij zaten als koninginnen en hadden de rit van ons leven. Langs bloemkwekerijen, championkwekerijen, koffieplantages(waar ze slangen op sterk water hadden staan), silkfabrieken, tempels, watervallen (die we gister wilden bezoeken). Dwars door de bergen heen het was fantastisch! Han legde onderweg van alles uit over de plantages en kwekerijen. Dalat is de stad van de bloemen en de liefde. Ook hebben we Han gevraagd wat het minimum inkomen is van een werkende Vietnamees zeven dagen in de week. Schrik niet dit is 1.5 miljoen dong (60 euro) in de maand. Wanneer men in een silkfabriek werkt kan het inkomen verschillen van 4 miljoen tot 6 miljoen dong.
Dat betekent dat wij gewoon even 2 x hun maandsalaris pinnen en dit binnen een paar dagen weer uitgeven. Dit was wel even een wake up call.. Wat hebben wij het dan goed en kunnen we doen wat we willen. En wat werken zij hard en hebben niet eens de kans om hun thuis te velaten, want daar zullen ze nooit het geld voor hebben. Hun salaris gaat op aan het onderhouden van hun familie en thats it. Om 17.45 kwamen we aan in Mui Ne, zagen we de kust, ruikte we de zee en hadden we geen gevoel meer in de billen. Aangekomen in de kamer van het backpackershostel, snel die truien en lange broeken uit en gewoon een jurk aan een jurk! Eindelijk die zomerkleding uit die tas en slippers aan. Pizza gegeten en een borrel gedaan bij het hostel. Al snel raakten we aan de praat met Jeroen en snor(naam kwijt). Jeroen sprak erg veel, beetje te veel over zichzelf. We haakten snel af, lekker tukken. Wakker worden met een zonnetje dat scheen door de ramen, helemaal happy. Bikini aan en plekje aan het zwembad gezocht. Even vergeten dat insmeren ook hoort bij het zonnen.. dus allebei een lobster op de eerste dag. Smiddags op zoek naar het strand, helaas was het bewolkt geworden maar dat was voor ons verbrande huid wel prima. Smiddags hadden we zin om naar een spa te gaan. We begonnen met een modderbad en daarna een kruidenbad en in het zwembad drankje aan de bar in het water, dat wilde ik altijd al een keer doen! Zo gezegd zo gedaan lekker met een drankje erbij. Rozig en schoon liepen we terug naar het hostel. Savonds gegeten bij de Mexicaan (tapas) dat was smullen en als hoogtepunt oreo met brownie. Happy hour bij het hostel dus de gin tonic en de mojito gingen als warme broodjes over de toonbank. En daar was Jeroen weer, hij had het over de Dragon club wat heel leuk scheen te zijn. Toch maar mee gegaan met die jongen, nou we hebben het geweten wat een deceptie, er was bijna niemand en we waren met Jeroen. Na 5 minuten weer weg en een burger eten (die was goddelijk). Ratten liepen door de keuken en over de grond dus ik had geen trek meer en had m'n benen in m'n nek liggen. Melissa en ik waren klaar en wilden naar huis, Jeroen onderweg gedumpt. Dag drie was een succes, drie meiden leren kennen uit NL. Hebben lekker gekletst en smiddags de zandduinen bezocht. Weer een heel anders landschap dan we gezien hebben, heel gaaf om die duinen te beklimmen en de rode kleur die ze hadden was ook onwaarschijnlijk. Savonds met die meiden gegeten bij de Mexicaan en een drankspel gedaan want dat doe je als je als backpacker in een hostel zit. Ik was te traag met drinken waardoor we verloren.. Melissa daarentegen was in topvorm. Iedereen was lekker teut en de hele groep ging naar ,je raad het al, de Dragonclub en toen was het ineens wel heel gezellig. Hoe zou dat nou komen, nee niet door de alcohol maar door de leuke mensen die mee waren. Hele nacht gedanst en op de terug weg zo'n heerlijke burger gehaald. Lichtelijk brak de volgende dag, maar wel weer een lekker zonnetje dus wij zaten weer aan het zwembad. Samen met de twee NL meiden (andere NL meid was al weg) besloten om de bus van 18.00 te pakken naar Ho Chi Min. Daarvoor weer gegeten bij de Mexicaan wat een genot. We reden met de slaapbus naar HCM, de stoelen konden zover naar achter dat je kon liggen, ideaal. Al snel vielen we in slaap en voor we het wisten waren we in HCM. Wat een chaos, overal toeterende scooters en wapperende vlaggen en trommels. Wat bleek, Vietnam won een wedstrijd in de Chinese Championship. Ze waren door het dolle en het ging door tot in de vroege uurtjes. Aangekomen bij het hotel, zet Melissa haar handtas op een mini tempeltje.. dit werd niet heel erg gewaardeerd maar het was laat en we waren moe, kan gebeuren ja toch?! Ook wel is een eitje met haar gehad of een haar met een eitje, gadver nou Melis was de geluksvogel. Eet smakelijk. Met de NL meiden (Romee & Lotte) afgesproken om samen HCM te ontdekken. Begonnen bij de Starbucks en daarna naar het War Remnants Museum. Zeer indrukwekkend en heftig om de foto's te zien van de Vietnam oorlog. Buiten het gebouw stonden tanks, helikopters en andere machines. Ook hebben we de Notre Dame gespot, het postkantoor en het operahuis. We sloten de tour af in de Bitexco Financial Tower. De toren is met 265,5 meter het hoogste gebouw van Ho Chi Minhstad. Wat een waanzinnig groot uitzicht over de stad was er op 64ste verdieping. En omdat we er toch waren maar een Heineken experience tour meegepakt. Wij wisten natuurlijk al alles over Heineken want je bent een Nederlander of niet. Na afloop ons eigen flesje bier laten maken en een biertje getapt. Eenmaal beneden hadden we toch wel trek gekregen en zochten we een kroeg om voetbal te kijken die avond. Kroeg gevonden en lekkere hapjes gegeten daarna voetbal gekeken (ik laat me daar verder niet over uit). Ondertussen afscheid genomen van Romee die ging verder naar Kuala Lumpur. Melissa vergat bij het weggaan haar portomonee maar alle serveersters kwamen gelukkig achter ons aan gerend want wij liepen stug door. Met Lotte nog een afzakkertje gedaan in de barstreet en haar toen bij het hotel afgezet. En toen was het zover met Jimmy(gids) naar de tunnelcomplex van Củ Chi. Dit is een gigantisch netwerk van ondergrondse tunnels in het district Củ Chi van Ho Chi Minhstad. Het complex is onderdeel van een nog groter tunnelnetwerk dat vrijwel onder het gehele land doorloopt. De tunnels waren de locatie van verschillende militaire campagnes tijdens de Vietnamoorlog. Het was dan ook zeer interessant om de verhalen over die tijd te horen van Jimmy. Het complex van Củ Chi ligt voornamelijk verscholen in de jungle. Voordat we bij de tunnels aankwamen hebben we nog een bezoek gebracht aan een sociale werkplaats (Ringvaart 2.0). Daar maakten mensen met een lichamelijke beperking prachtige kunstwerken. En toen kwamen we eindelijk aan bij de tunnels. Met goeie moed verdwenen we de grond in, dit was maar voor een paar minuten want ik kreeg het Spaans benauwd. Deze tunnels zijn anders dan de tunnels van Vinh Moc, deze tunnels werden gebruikt door soldaten om onder te duiken voor de bommen. De tunnels waren een stuk smaller en lager, het werd zelfs zo laag dat men moest kruipen. Daar pasten wij voor en we wisten niet hoe snel we naar boven moesten. Dat was even afzien. In de bus bijgekomen van deze enerverende dag, lekkere wegtrekker zou je denken maar nee. Het asfalt (als dat er al lag) is niet overal gelijk, zeg maar gerust meters diepe kuilen, dit zorgde voor een bumpy ride.. We werden gelanceerd met z'n allen. Gieren. 'S avonds de foodmarket ontdekt, weer in de wolken met z'n tweeën. Van pompoen tot sticky Rice tot dumplings tot spareribs het kon niet op. Wat een genot weer. En toen was daar weer Jimmy, alleen nu gingen we naar de Mekong Delta. Onderweg een tussenstop bij buitengewoon grote buddhas waaronder de happy buddha. Uiteindelijk aangekomen bij de boot, die ons naar de Mekong Delta bracht. De rivier loopt door China, Laos, Thailand, Cambodja en Vietnam en heeft een oppervlakte van 39.000 km2. Wanneer de Mekong Phnom Penh (Cambodja) is gepasseerd splits hij zich op, als een soort web: de Mekong Delta. De delta breidt zich elk jaar nog uit met ongeveer 80 meter. Op een eiland langs de Mekong Delta was een krokodillenfarm. Tientallen krokodillen lagen op elkaar in een bak met water. Ze werden gebruikt als attractie, want toeristen konden de krokodillen voeren, later zagen we de leren riemen en tassen liggen in de shop. Wij hebben daar niet veel aandacht aan besteed en zijn fietsend het eiland rond geweest. Langs fruitbomen en plantages, alles is zo groen het is echt prachtig. Op een klein roeibootje zijn we over de smalle riviertjes van de Mekong gevaren. Vervolgens kwamen we aan bij een bijenfarm, daar kregen we thee met honing. Terug op de grote boot kregen we pech. De motor stopte er mee. Tank was leeg en er werd een andere boot opgeroepen die wat gasoline kwam brengen. Helaas werkte dit niet en onze boot dreef langzaam naar een ander eiland toe. Daar beleven we wachten tot er een andere boot aan kwam, waar een man op stond die ongesjeneerd aan het karaoken was. Er sprong een monteur op onze boot en die fikste de boot even. Gas erop en door. Terug in het hotel hadden we besloten om een kroegentocht te doen, deze begon om 09.00uur. We gingen drie kroegen af maar bij de tweede kroeg haakten we af en zijn we zelf op pad gegaan. Ondertussen had Vietnam weer een voetbal wedstrijd gewonnen dus de hele straat stond weer vol met tuuterende scooters, trommels en gillende mensen, gekkenhuis weer. 03.30 slapen. Volgende dag naar Phu Quoc! De laatste dagen relaxen aan het strand daar hadden we heel erg veel behoefte aan. We hadden een bungalow aan het zwembad en op 4 minuten lopen was het strand. Daar ook heerlijk geluncht. Met als hoogtepunt de zonsondergang, wat een plaatje (emotioneel momentje). 'S avonds naar de night market in het centrum en daar de beste churros ever gegeten met nutella natuurlijk. Ik heb die man wel 1000 keer bedankt en gezegd dat we de volgende dag terug kwamen. Eerst weer lekker relaxen aan het strand, de zee lag vol met zeesterren, deze stonden later ook op de menukaart.. Melissa sloot de middag af met een paar Marionnetjes in het water. En daarna naar de churrosman, maar hij had z'n kraampje al opgeruimd.. we waren verontwaardigd en teleurgesteld en verdrietig maar zeiden dat we morgen terug zouden komen. Vandaag gingen we snorkelen! Dit wilden we al zolang doen dus keken er erg naar uit. Om 10.00uur opgehaald bij het hotel en om 10.45 zaten we met nog acht andere in een boot. We hadden de tour geboekt bij een hostel die gerund werd door twee Belgen. Super leuk zag het eruit en ze waren nog maar 10 maanden onderweg, maar helemaal volgeboekt. Afijn wij zaten op de boot richting de zuidelijke eilandjes van Phu Quoc. Door het deinen op de golven werden de mensen die links zaten zeikes nat(Melissa). Maar wat kon het schelen een paar minuten later lagen we in zee met een snorkel op ons hoofd te staren naar prachtig gekleurd koraal en finding nemo vissen. Wat een geluksmomentje weer. Een van de acht mensen die mee was had even een stuk rots gemist in het water en ging vol met z'n billen op die rots zitten wat erg zeer deed en ik dus enorm om moest lachen. Zelf heb ik me ook een aantal keer geschaaft aan de rotsen dus ik weet hoe het voelt. Mij was trouwens niet duidelijk wat de gebaren onder water betekenen. Ik stak telkens mijn duim omhoog als ik iets moois zag, maar in de onderwaterwereld betekent dat je naar boven gaat. Dat was even een missertje. Maar ik leer snel. In totaal hebben we die dag drie eilanden bezocht allemaal zo wonderschoon. ' S avonds lekker rozig maar wel nog zin om churros te eten, die man herkende ons meteen en gaf ons een extra grote bak Nutella, hij snapt het. Daarna nog even op de foto met de grote held. En toen brak de laatste dag aan op Phu Quoc, genoten van de zee, het strand en de zon en samen met de Vietnamezen de finale gekeken van de Chinese Championship. Ze zijn zo fanatiek en blij en blijven gewoon normaal doen als ze verliezen, slaan elkaar niet de hersens in en vernielen geen spullen. Het is zelfs zo, dat ze (ook al zijn ze tweede geworden) massaal met z'n allen de straat op gaan met vlaggen om te laten zien hoe trots ze zijn op hun land. Zij snappen hoe het werkt.
De laatste dag samen lekker op het dakterras bij het zwembad gerelaxed in 3 sterrenhotel. Hadden we wel verdiend.
Het Vietnamezen volk is een ingetogen en vriendelijk volk, soms een beetje gemaakt maar dat is puur inspelen op de toeristen. Ze hebben de beste bedoelingen en het zijn hele harde werkers. Ook al zijn ze ingetogen ze staan wel te karaoken op straat en hebben de grootste lol samen, wij hebben van ze genoten en van hun land. De lezers thuis wil ik bedanken voor de leuke reacties die jullie plaatsen, fijn dat jullie zo meeleven. Bedankt voor jullie inzet en ga zo door! Deze maand is omgevlogen maar we hebben alles kunnen doen wat we wilden doen en genoten van elke dag! Op naar een volgend avontuur in Thailand met Roy. Melissa ik had me geen betere reispartner kunnen voorstellen om Vietnam mee te ontdekken. Bedankt voor wie jij was tijdens de reis. Een volgend reisverhaal speelt zich af in Thailand, tot dan!
Veel liefs,

Melissa en Julia