Going on a new adventure

En dan is het Vietnam avontuur met Melissa echt voorbij. Toch wel gek als je een maand lang samen doorbrengt.. maar bij aankomst op het vliegveld in Bangkok werd ik opgewacht door Roy. Fijn om elkaar weer te zien en elkaar vast te houden. Bangkok wat een immense stad zeg! ' Savonds kwamen we aan bij ons hotel, toplocatie gezellig bij alle leuke barretjes en restaurantjes en op loopafstand van Khao San Road. We zijn meteen de stad in gedoken en hebben onze eerste Pad Thai gegeten en natuurlijk sticky Rice. Heerlijk weer. Wat een andere wereld weer dan Vietnam. Heel veel gelijkenissen maar ook veel verschillen, leuk om te zien. De volgende dag een bezoek gebracht aan Wat Phra Kaeo: Tempel van de Smaragdgroene Boeddha. De tempel wordt gezien als de belangrijkste en de meest heilige Boeddhistische tempel van Thailand. Deze bijzondere tempel ligt op het grondgebied van het koningklijk paleis. Het complex was zo groot en zo divers, dat we onze ogen uit keken. Zoveel verschillende kleuren, buddhas, mozaïek en vooral veel goud.
Bijkomend van al dat pracht en praal pakten we de boot naar Wat Arun. Wat Arun heeft zijn naam en bijnaam ‘Tempel van de Dageraad’ te danken aan de Indiase god Aruna, de god van de dageraad. Weer heel anders dan Wat Phra Kaeo. Roy en ik vinden deze tempel mooier dan Wat Phra Kaeo, omdat deze eenvoudiger was en niet kitsch over de top zoals Wat Phra Kaeo.
Zwetend zetten we onze trip voort naar Chinatown. We vielen met onze neus in de boter want er was een mega brand uitgebroken in een flatgebouw. Maar wij zijn geen sensatiezoekers dus wij doken de Chinese wereld in. Ooit was de Chinese wijk het financiële centrum van Bangkok. 
Weer zo'n andere wereld, van grote straten naar smalle steegjes waar ze allerlei soorten kruiden en eten verkochten. En wat ons vooral opviel waren de goudwinkeltjes, tientallen achter elkaar. Toeristen dat we zijn pakten we de tuktuk terug naar het hotel. We doken de reuring weer in en belanden bij een tentje aan de weg waar het bomvol zat van de mensen, als het vol zit moet het goed zijn. Nou dat hadden we geweten, Roy had rode curry en ik panang curry. Zwetend en proestend trotseerden we onze curry, maar o zo smaakvol. We sloten de avond af met een cocktail en zijn toen gaan slapen. Vroeg uit te veren de volgende dag want er stond ons een fietstour te wachten. Sandra en Pim leidden ons de weg door de smalle steegjes en langs de tempels van Bangkok. Eerste stop was de bloemenmarkt, daar kochten Thaise mensen bloemen om te offeren in de tempel aan buddha. 95% van de Thaise bevolking is boeddhistisch, 4% is islamitisch en 1% katholiek. Even een kleine ergernis onderweg.. er reden een aantal andere Nederlanders mee in de tour. Dan zou je denken, fietsen is hun op het lijf geschreven. Ten eerste had ze al een helm op (we hebben het over fietsen hè mensen). Bij elk stoepje, bruggetje, bochtje stapte ze af. Nou en in Bangkok is het niet echt gelijkvloers dus je snapt mijn irritatiepuntje wel. Als je niet kan fietsen, blijf gewoon lekker thuis. Afijn ik had besloten om haar met een rotgang in te halen en nog even de look te geven en heul ver bij haar vandaan te fietsen. Dit is gelukt en ik heb genoten van de verdere fietstour. Roy trouwens ook. We zagen een andere kant van Bangkok, niet alleen de drukke gebieden maar juist de wijken waar de lokale mensen wonen en werken. Na deze enerverende tocht besloten om met de boot naar Wat Pho te gaan. Wat Pho is de oudste en grootste tempel van Bangkok. Tot nu toe onze favoriet. Vanwege de 46m lange liggende gouden boeddha. Wat een mega object, waarom moet het allemaal zo groot? Wel waanzinnig om te zien. Van al die indrukken wel trek gekregen en we hadden allebei zin in sushi. Een tent gevonden waar ze sushi maakten, ohoh Sumo daar kan je nog veel van leren. Heerlijkheid weer. Die volle buikjes moesten eerst uitbuiken natuurlijk dus even relaxen aan het zwembad boven op het dak. Comfortabel op de houten bedjes al het eten laten zakken. 'S avonds alweer genoten van al het streed food. Wat een uitvinding is dat toch. En onze eerste tosti ervaring gehad bij de 7/11. Een supermarkt die op elke hoek van de straat te vinden is in Thailand waar je tosties kan laten opwarmen. Volgende morgen verlieten we Bangkok per bus en zochten we de rust op van Kanchanaburi. De Thaise man die ons van hotel naar busstation bracht was erg opdringerig, ze proberen je van alles aan te smeren maar nee daar trapten wij (globetrotters) niet in. Roy z'n eerste tripje sinds hij in Thailand is. Hij vond het allemaal geweldig, heeft de hele reis uit het raam gekeken. Bij aankomst in Kanchanaburi wist hij de weg en zijn we gaan lopen naar het guesthouse. Dit bleek toch iets verder dan gedacht. Hijgend en zeikesnat van het zweet kwamen we aan. Wat een plaatje van een guesthouse. We keken uit op de rivier en op de savanne zo leek het voor ons. Prachtige boompartijen met op de achtergrond de machtige bergen. En met als klap op de vuurpijl een zonsondergang die je alleen kent op Google afbeeldingen. We hebben daar uren gezeten alleen maar gekeken naar het fantastisch uitzicht, biertje in de hand en verder stilte. Wel besloten om ook nog wat van de omgeving te bekijken, Kanchanaburi heeft tenslotte een rijke geschiedenis. Dit werd duidelijk in het Thailand-Burma railway center museum. Die Japanners hebben er een zooitje van gemaakt door Aziatisch dwangarbeiders en geallieerde krijgsgevangenen een spoorweg te laten aanleggen (Birma-spoorweg). Dit heeft 112.000 dwangarbeiders en krijgsgevangen het leven gekost. Ook Nederlanders zijn omgekomen bij het aanleggen van de spoorweg. De 1900 Nederlanders die gevangen zaten in Thailand vanwege de oorlog en zijn gedwongen om mee te werken aan de spoorweg liggen op
Kanchanaburi War Cementery. Zeer indrukwekkend. Eind van de middag de Bridge over the River Kwai bezocht. Toch wel gek dat je over een brug loopt die gemaakt is in bizarre omstandigheden en waarbij duizenden mensen zijn omgekomen. En dat dan weer de helft van de toeristen op de spoorlijn ligt om de beste foto van zichzelf te maken... ik begrijp het niet. Wat wij wel begrepen is dat je genoeg rust moet nemen tussen de activiteiten door dus op naar een ijskoud Chang biertje. En daarna hadden we trek in pizza, wat was die verrukkelijk vet zeg. We vielen die avond van de ene in de andere verbazing. Aan de overkant en aan de zijkant van het restaurant waar wij zaten, zaten een aantal barretjes waar veel oude blanken kerels met Thaise chickies in korte jurkjes zaten te flirten. Het was een gekke gewaarwording om te zien hoe die Thaise jonge vrouwtjes de mannen binnen sleepten met hun charme.. En zielig om te zien hoe die oude kerels er vol voor gingen.. bah bah. Dit is nou eenmaal wat hier gebeurt maar blijf het waanzin vinden. Wij vetrokken iig niet naar die bar maar naar een bar waar op het bord buiten stond dat je voor 10baht (0.25cent) dronken kon worden. Was natuurlijk niet te zuupen maar teut werden we wel. De volgende dag brachten we een bezoek aan de Erawan waterval. Deze waterval bestaat uit zeven verdiepingen, het was een pittige klim naar boven maar na 1.5 uur hadden we de top bereikt. Wat een prachtig natuurgebied en wat een helder water. We wilden eigenlijk gaan zwemmen in de bron van de waterval maar de vissen begonnen gelijk aan je voeten te zuigen dat het niet erg comfortabel was om te zwemmen. We hebben samen op de rots gekeken hoe het water naar beneden stroomt. Een proces dat eindeloos doorgaat. Na de afdaling weer terug in de bus en eind van de middag een verdiend biertje bij het guesthouse, kijkend naar de ondergaande zon. Onszelf die avond getrakteerd op een dikke vette hamburger. Wat een genot. Wat heeft Kanchanaburi ons verrast, wat een rust en een mooie omgeving. En een gezellig straatje waar alle barretjes en restaurantjes zitten, zo fijn. Maar aan alles komt een eind. Ayutthaya was de volgende bestemming.
Ayutthaya was ooit de hoofdstad van Thailand tot het door de Birmezen werd verwoest. De oude ruïnes staan tussen de huizen gebouwen door. Het is een merkwaardig gezicht dat de ruïnes uit 1350 tussen de moderne huizen in staan. We hebben een aantal ruïnes bezocht waaronder: Wat Phra Mahathat, Wat Rachaburana, Wat Phanan Choeng en Wat Chai Watthanaram. Allemaal op het fietsje. Ideaal vervoersmiddel hier in Thailand. Sommige ruïnes waren erg verwoest en zag je alleen een hoopje bakstenen, andere daarentegen waren nog redelijk intact en kreeg je meer beeld bij van hoe het vroeger was. Het voelde alsof je door een scène van Jungle Book liep. 'S avonds ons ogen uitgekeken bij de night market en alles gegeten wat los en vast zat. Roy helemaal in z'n nopjes het was weer smullen. Achter de night market zagen we grote lichten en hoorden we muziek. Dat trok onze aandacht en we gingen dichterbij kijken. Er trad een band (Carabao) op. Een van de beste bands van Thailand. En wij waren ere gasten want al snel kwamen de Thaise mensen op ons af en hadden we bier en whisky in onze handen. We werden uitgenodigd aan tafel bij de familie, kregen eten aangeboden en hebben gedanst met alle nichjes, zusjes en tantes van de familie. Wat een feest!! We hebben zo genoten van de gastvrijheid en het plezier dat ze uitstraalden, een glimlach van oor tot oor bij ons allebei. Ze vertelden met trots over Thailand en zorgden de hele avond voor ons alsof we familie waren. Een geluksmomentje voor ons. En wat zijn Nederlands dan toch vooroordelend, we dachten maar dat ze er iets voor terug wilde n of dat dat er een addertje onder het gras zou zitten. Omdat we dat thuis vaak denken. Maar deze mensen zijn oprecht, vriendelijk en respectvol. Zulke avonden moet je meegemaakt hebben en wij hebben dat, bofkonten zijn we. En deze twee bofkonten reizen nu af naar Chiang Mai met de trein. Tot volgende week!

Royke & Juliah