Halfway there
22 januari 2018 - Hoi An, Vietnam
Sorry, sorry,
2 dagen over tijd, ik weet het lieve mensen zelf moet ik dit ook even verwerken.
Toch zal ik onder deze omstandigheden weer proberen om er iets moois van te maken voor jullie. Naar Hue, deze 11 uur durende treinreis, ging ons prima af. In Hue hadden we een luxe hotel en wel met drie sterren dus ons geluk kon niet op. Allebei een eigen bed en een BAD! We kwamen savonds aan dus hebben wat gegeten bij de Italiaan en zijn toen heerlijk gaan slapen. Dit is de eerste keer dat we allebei zo vast en door hebben geslapen, wat een genot. Ook werden we getrakteerd op een mega uitgebreid buffet de volgende dag. Ik denk wel drie tafels lang.. natuurlijk kan je dan niet kiezen dus eet je maar alles door elkaar. Met volle buiken gingen we naar onze eerste bestemming in Hue, de verboden stad (oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam). Helaas was er erg weinig van over maar de tempels die er stonden zagen er mooi uit, op de daken werden draken afgebeeld die gemaakt waren van mozaïek stenen. Als lunch sushi gegeten dit was goddelijk. Daarna besloten om de pagode Khai Dinh te bezoeken. De pagode was grootst maar niet alleen dat was grootst. Van het een op het andere moment rolde er een (obese) vrouw van de stijle trappen naar beneden. En wat doe je dan, gieren natuurlijk en proberen niet te kijken hoe die rollende rollade van de trap rolde. Hoogtepunt van de dag. Uiteindelijk hebben drie mannen haar kunnen stoppen halverwege. Ze heeft geen blijvende schade opgelopen. Na dit hilarische moment terug naar het hotel en allebei gebadderd. Savonds Mexicaans gegeten en een cocktail gedronken. Volgende dag om 06.15 uit de veren want we gingen naar de Vinh Moc tunnels. Maar voordat we daar aankwamen werden we bij een brug de auto uit gezet en moesten we over de brug naar de overkant lopen om daar een museum te bezoeken. Het is altijd een verassing met die Vietnamezen waar je naar toe gaat. Achteraf begrepen we dat de brug Hien Luong deel uitmaakte van de grens tussen Noord - en Zuid - Vietnam tussen 1954 en de hereniging in 1976. Het museum dat daarachter lag ging over de 2de Indochinese oorlog, erg indrukwekkend. Uiteindelijk kwamen we aan bij de Vinh Moc tunnels en mochten we zelf de tunnels (zonder gids) gaan bewandelen. Vol enthousiasme en met zaklampen op ons hoofd en in ons hand verdwenen we in de tunnels. Hier en daar hadden ze wat lichtjes opgehangen en bordjes met this way maar verder was er niks en niemand. De tunnels waren 1.60m hoog en op sommige stukken wel 1.40m. Er leefden daar tijdens de 2de Indochinese oorlog ongeveer 40 families jarenlang. Bizar om dit te ervaren. De tunnels zijn dicht bij zee gemaakt zodat je af en toe een briesje voelt en het nog een beetje uit te houden is daar. Uiteindelijk hebben we de weg naar boven gevonden en hebben we nog een tunnel bewandeld alleen deze was zonder lichtjes en bordjes, dit maakten het extra spannend. Ook dit hebben we gehaald mensen. Terug in het hotel bedachten we ineens dat er een verlaten waterpark buiten de stad van Hue lag. Daar toch nog even heen geweest en dit was creepy. Het leek wel alsof er mensen van de een op andere dag gevlucht waren. Aquarium bakken waarvan het glas gebroken was en door de hele ruimte lag. Heel veel graffiti en stank. Het was een gekke gewaarwording. Na deze drukke dag onszelf getrakteerd op een drie gangen menu. Hoofdgerechten waren goed maar het toetje dat Melis had, leek wel op kattenvoer. Melis at het niet op en mocht iets anders van de kaart kiezen, Vietnamezen accepteren het niet zo goed als je je eten laat staan dus dan maar wat anders. Volgende dag stond ons een mooie treinrit te wachten van Hue naar De Nang. De trein reed 50km/pu soms zelfs 20km/pu nu snappen we ook waarom het zo lang duurt. De afstanden zijn niet zo groot maar ze rijden zo traag dat het alsnog uren duurt voordat je er bent. Maar deze keer was het niet erg om traag te rijden want we reden langs de rand van de berg en keken uit over de zee en de kustlijn, dit was prachtig! Aangekomen in Da Nang hebben we wat gegeten en zijn toen met de taxi naar Hoi An gegaan. Het plaatsje met de lampionnetjes en de kleurrijke huisjes. Bij de homestay ontmoetten we Flower, eigenaar en zeer vriendelijk en behulpzaam vertelde zij ons bezienswaardigheden in Hoi An. We zijn meteen met de fiets naar het (auto en brommer loze) centrum gefietst. Kleding laten maken in Hoi An is een van de dingen die je daar moet laten doen dus ook wij gingen dat doen. Dat was nog een klus want leg maar is goed uit wat je precies wilt hebben. Bij Melissa ging dit prima, ze had een erg behulpzaam vrouwtje en ze dacht mee met wat Melis wilde hebben. Het vrouwtje dat mij hielp daarentegen zat alleen maar te gapen en keek verveeld voor zich uit. Eigenlijk was ik er al klaar mee maar wilde toch graag een jumpsuit laten maken. Uiteindelijk met heel veel afdingen allebei een jumpsuit gekocht Melis nog een rok en bijpassend shirt. Volgende dag zou het klaar zijn. Savonds ziijn we achter op de scooter (sorry mama's) af gezet in het centrum om daar met een bootje de rivier op te gaan en een kaarsje op het water te zetten. Het zag er erg romantisch uit al die lichtjes op het water. Heel Hoi An was verlicht door de lampionnetjes het zag er magisch uit. De night market van Hoi An was het beste tot nu toe wat een heerlijke streetfood kan je daar kopen. We hebben daar elke avond alleen maar streetfood gehaald. Gelukkiger kon je ons niet maken, wij waren in de wolken. Tevens was dit een goede ondergrond voor het alcohol gebruik dat volgden. We begonnen in de mr.Bean bar waarna de rooftop bar volgde en de Qbar en uiteindelijk zijn we met een groep Noren opgetrokken en beland in een club. Daar liepen alleen maar toeristen en stopte om 00.15.. de muziek ging uit en iedereen keek elkaar verbaasd aan. Een Vietnamees pakte een megafoon en vertelde dat er een andere club tot laat open bleef en dat we hem moesten volgen daarheen. De hele stoet toeristen liep achter hem aan en daar aangekomen, konden we weer verder met dansen. We ontmoetten daar die Aussies. Waarvan eentje al zover heen was dat die alleen maar gesprongen en gezweet heeft. De andere 2 waren nog redelijk te volgen. We leerden hun om een lachgasballon te gebruiken maar gingen vooral zelf stuk. Rond uurtje of 3 kreeg ik honger en ik zag een broodjeskraam buiten staan, op aanraden van de Zweed moest ik dat broodje nemen. En wat was dat weer beestachtig lekker ik was weer eens in de wolken. Lekker teut hadden Melis en ik besloten terug naar de homestay te lopen, onderweg weer een paar dikke ratten gespot en daarna als een blok in slaap gevallen. Daar hebben we allebei een katertje aan overgehouden. Wel ontbeten maar daarna weer het bed in en smiddags naar de kledingwinkel om kleding door te passen. Kleding zat perfect, zijn allebei heel blij met het resultaat. In de cocobox heerlijke sandwiches gegeten maar al vrij snel toch wel weer krampjes, waar zou het van komen? Savonds nog een keer naar de night Market geweest en hele leuke souveniertjes gehaald. Wel nog een drankje gedaan maar de kater had het van ons gewonnen die dag dus optijd het bed in. Laatste dag in Hoi An hadden we een ander marktje gevonden met weer lekker eten natuurlijk. Het houdt niet op hier. We groeien allebei dicht maar we kunnen er niks aan doen we worden zo aangetrokken door het eten hier. Helaas zijn we toen de geldpot kwijt geraakt.. zat misschien nog 1miljoen in(40euro) dus het viel mee maar het was even jammer. Smiddags zijn we naar de My Son ruïnes geweest. My Son is een tempelcomplex gebouwd tussen de 4de en 12 de eeuw. Vrij weinig van over.. een paar stenen stonden nog overeind en Melis en ik vroegen ons gedurende de dag af wat we daar deden. Afijn uiteindelijk zijn we met de boot terug gegaan naar Hoi An dit was een leuke ervaring en hebben daarna samen met Flower gegeten bij de homestay. De volgende dag zijn we naar Dalat gevlogen.
Volgende keer zal ik weer optijd schrijven want voor zowel jullie als voor mij geeft dat meer rust en juist hier komen wij heel erg tot rust. Wat hebben we het toch goed!
Liefs,
Melissa en Julia
2 dagen over tijd, ik weet het lieve mensen zelf moet ik dit ook even verwerken.
Toch zal ik onder deze omstandigheden weer proberen om er iets moois van te maken voor jullie. Naar Hue, deze 11 uur durende treinreis, ging ons prima af. In Hue hadden we een luxe hotel en wel met drie sterren dus ons geluk kon niet op. Allebei een eigen bed en een BAD! We kwamen savonds aan dus hebben wat gegeten bij de Italiaan en zijn toen heerlijk gaan slapen. Dit is de eerste keer dat we allebei zo vast en door hebben geslapen, wat een genot. Ook werden we getrakteerd op een mega uitgebreid buffet de volgende dag. Ik denk wel drie tafels lang.. natuurlijk kan je dan niet kiezen dus eet je maar alles door elkaar. Met volle buiken gingen we naar onze eerste bestemming in Hue, de verboden stad (oude keizerlijke hoofdstad van Vietnam). Helaas was er erg weinig van over maar de tempels die er stonden zagen er mooi uit, op de daken werden draken afgebeeld die gemaakt waren van mozaïek stenen. Als lunch sushi gegeten dit was goddelijk. Daarna besloten om de pagode Khai Dinh te bezoeken. De pagode was grootst maar niet alleen dat was grootst. Van het een op het andere moment rolde er een (obese) vrouw van de stijle trappen naar beneden. En wat doe je dan, gieren natuurlijk en proberen niet te kijken hoe die rollende rollade van de trap rolde. Hoogtepunt van de dag. Uiteindelijk hebben drie mannen haar kunnen stoppen halverwege. Ze heeft geen blijvende schade opgelopen. Na dit hilarische moment terug naar het hotel en allebei gebadderd. Savonds Mexicaans gegeten en een cocktail gedronken. Volgende dag om 06.15 uit de veren want we gingen naar de Vinh Moc tunnels. Maar voordat we daar aankwamen werden we bij een brug de auto uit gezet en moesten we over de brug naar de overkant lopen om daar een museum te bezoeken. Het is altijd een verassing met die Vietnamezen waar je naar toe gaat. Achteraf begrepen we dat de brug Hien Luong deel uitmaakte van de grens tussen Noord - en Zuid - Vietnam tussen 1954 en de hereniging in 1976. Het museum dat daarachter lag ging over de 2de Indochinese oorlog, erg indrukwekkend. Uiteindelijk kwamen we aan bij de Vinh Moc tunnels en mochten we zelf de tunnels (zonder gids) gaan bewandelen. Vol enthousiasme en met zaklampen op ons hoofd en in ons hand verdwenen we in de tunnels. Hier en daar hadden ze wat lichtjes opgehangen en bordjes met this way maar verder was er niks en niemand. De tunnels waren 1.60m hoog en op sommige stukken wel 1.40m. Er leefden daar tijdens de 2de Indochinese oorlog ongeveer 40 families jarenlang. Bizar om dit te ervaren. De tunnels zijn dicht bij zee gemaakt zodat je af en toe een briesje voelt en het nog een beetje uit te houden is daar. Uiteindelijk hebben we de weg naar boven gevonden en hebben we nog een tunnel bewandeld alleen deze was zonder lichtjes en bordjes, dit maakten het extra spannend. Ook dit hebben we gehaald mensen. Terug in het hotel bedachten we ineens dat er een verlaten waterpark buiten de stad van Hue lag. Daar toch nog even heen geweest en dit was creepy. Het leek wel alsof er mensen van de een op andere dag gevlucht waren. Aquarium bakken waarvan het glas gebroken was en door de hele ruimte lag. Heel veel graffiti en stank. Het was een gekke gewaarwording. Na deze drukke dag onszelf getrakteerd op een drie gangen menu. Hoofdgerechten waren goed maar het toetje dat Melis had, leek wel op kattenvoer. Melis at het niet op en mocht iets anders van de kaart kiezen, Vietnamezen accepteren het niet zo goed als je je eten laat staan dus dan maar wat anders. Volgende dag stond ons een mooie treinrit te wachten van Hue naar De Nang. De trein reed 50km/pu soms zelfs 20km/pu nu snappen we ook waarom het zo lang duurt. De afstanden zijn niet zo groot maar ze rijden zo traag dat het alsnog uren duurt voordat je er bent. Maar deze keer was het niet erg om traag te rijden want we reden langs de rand van de berg en keken uit over de zee en de kustlijn, dit was prachtig! Aangekomen in Da Nang hebben we wat gegeten en zijn toen met de taxi naar Hoi An gegaan. Het plaatsje met de lampionnetjes en de kleurrijke huisjes. Bij de homestay ontmoetten we Flower, eigenaar en zeer vriendelijk en behulpzaam vertelde zij ons bezienswaardigheden in Hoi An. We zijn meteen met de fiets naar het (auto en brommer loze) centrum gefietst. Kleding laten maken in Hoi An is een van de dingen die je daar moet laten doen dus ook wij gingen dat doen. Dat was nog een klus want leg maar is goed uit wat je precies wilt hebben. Bij Melissa ging dit prima, ze had een erg behulpzaam vrouwtje en ze dacht mee met wat Melis wilde hebben. Het vrouwtje dat mij hielp daarentegen zat alleen maar te gapen en keek verveeld voor zich uit. Eigenlijk was ik er al klaar mee maar wilde toch graag een jumpsuit laten maken. Uiteindelijk met heel veel afdingen allebei een jumpsuit gekocht Melis nog een rok en bijpassend shirt. Volgende dag zou het klaar zijn. Savonds ziijn we achter op de scooter (sorry mama's) af gezet in het centrum om daar met een bootje de rivier op te gaan en een kaarsje op het water te zetten. Het zag er erg romantisch uit al die lichtjes op het water. Heel Hoi An was verlicht door de lampionnetjes het zag er magisch uit. De night market van Hoi An was het beste tot nu toe wat een heerlijke streetfood kan je daar kopen. We hebben daar elke avond alleen maar streetfood gehaald. Gelukkiger kon je ons niet maken, wij waren in de wolken. Tevens was dit een goede ondergrond voor het alcohol gebruik dat volgden. We begonnen in de mr.Bean bar waarna de rooftop bar volgde en de Qbar en uiteindelijk zijn we met een groep Noren opgetrokken en beland in een club. Daar liepen alleen maar toeristen en stopte om 00.15.. de muziek ging uit en iedereen keek elkaar verbaasd aan. Een Vietnamees pakte een megafoon en vertelde dat er een andere club tot laat open bleef en dat we hem moesten volgen daarheen. De hele stoet toeristen liep achter hem aan en daar aangekomen, konden we weer verder met dansen. We ontmoetten daar die Aussies. Waarvan eentje al zover heen was dat die alleen maar gesprongen en gezweet heeft. De andere 2 waren nog redelijk te volgen. We leerden hun om een lachgasballon te gebruiken maar gingen vooral zelf stuk. Rond uurtje of 3 kreeg ik honger en ik zag een broodjeskraam buiten staan, op aanraden van de Zweed moest ik dat broodje nemen. En wat was dat weer beestachtig lekker ik was weer eens in de wolken. Lekker teut hadden Melis en ik besloten terug naar de homestay te lopen, onderweg weer een paar dikke ratten gespot en daarna als een blok in slaap gevallen. Daar hebben we allebei een katertje aan overgehouden. Wel ontbeten maar daarna weer het bed in en smiddags naar de kledingwinkel om kleding door te passen. Kleding zat perfect, zijn allebei heel blij met het resultaat. In de cocobox heerlijke sandwiches gegeten maar al vrij snel toch wel weer krampjes, waar zou het van komen? Savonds nog een keer naar de night Market geweest en hele leuke souveniertjes gehaald. Wel nog een drankje gedaan maar de kater had het van ons gewonnen die dag dus optijd het bed in. Laatste dag in Hoi An hadden we een ander marktje gevonden met weer lekker eten natuurlijk. Het houdt niet op hier. We groeien allebei dicht maar we kunnen er niks aan doen we worden zo aangetrokken door het eten hier. Helaas zijn we toen de geldpot kwijt geraakt.. zat misschien nog 1miljoen in(40euro) dus het viel mee maar het was even jammer. Smiddags zijn we naar de My Son ruïnes geweest. My Son is een tempelcomplex gebouwd tussen de 4de en 12 de eeuw. Vrij weinig van over.. een paar stenen stonden nog overeind en Melis en ik vroegen ons gedurende de dag af wat we daar deden. Afijn uiteindelijk zijn we met de boot terug gegaan naar Hoi An dit was een leuke ervaring en hebben daarna samen met Flower gegeten bij de homestay. De volgende dag zijn we naar Dalat gevlogen.
Volgende keer zal ik weer optijd schrijven want voor zowel jullie als voor mij geeft dat meer rust en juist hier komen wij heel erg tot rust. Wat hebben we het toch goed!
Liefs,
Melissa en Julia
Zo te zien missen jullie niets van het prachtige land.
Liefs van Opa Geer en Oma Tinke
Geniet er van meiden.
Kus