Het nieuwe Afrika

9 maart 2018 - Unawatuna Beach, Sri Lanka

Jeetje dit is al mijn een na laatste reisverhaal.. het gaat veels te hard! We genieten ons nog steeds te pletter en we zijn inmiddels verliefd op het land. Volgens mij heb ik het al een paar keer gezegd maar het is zo groen, waar we ook kijken alles is groen en dat maakt het land zo mooi. Van palmbomen tot rijstvelden tot theeplantages het houdt niet op. De treinreis van Kandy naar Nuwara Eliya was dan ook schitterend. Lies en ik zaten in de tweede klas maar van zitten was weinig sprake. In deze trein zitten weinig deuren waardoor je lekker uit de trein kan hangen. Harry wist dit niet maar wij deden het stiekem toch. Even een avontuurlijk momentje zo met je hoofd wapperend uit die trein. Wel goed opletten of er geen tunnel of struik aankomt want dan heb je een probleem. Lies en ik hebben ons vier uur lang kostelijk vermaakt met het landschap waar we voorbij reden. Ongelofelijk mooi, ik denk onze mooiste treinreis ooit. Na vier uur aangekomen in Nuwara Eliya waar het ineens koud was. Har had ons daarover niks verteld maar als je in de bergen zit scheelt dat toch een graadje of 10.. dit was even wennen. Ook de stad zelf was even wennen want Nuwara Eliya staat bekend als het kleine Engeland van Sri Lanka. Dit stadje werd dan ook gesticht door een Brit tijdens de Britse koloniale periode in de 19e eeuw. Het klimaat van Nuwara Eliya verschilt behoorlijk met de rest van Sri Lanka en dat is waarschijnlijk ook de reden dat de Britten het hier zo fijn vonden. Het is er vaak een stuk koeler en hierdoor is de regio perfect voor het verbouwen van thee. De stad is dan ook omringt door mooie theeplantages. Het voelde voor ons alsof we weer in het westen waren, nou nog even niet hoor. Onze accommodatie zag er dan ook erg kitchie engels uit, maar we hadden dan ook wel een heel huis voor onszelf. Har regelt het wel hoor. Maar daarna wilden we ook even afstand van Har en trokken wij ons terug in onze Engelse villa. ' S avonds hadden we besloten om stiekem weg te glippen en de tuktuk te nemen naar het centrum. Even samen met een Sri Lankees op pad. Dit was rete gezellig. De volgende dag hadden we een vrije dag en kregen we een stevig engels ontbijt geserveerd, ook lekker was de zon die scheen op en top tot een uur of 12 dus daarna maar besloten om thee te gaan plukken. Nou dat was me wat, Lies en ik werden in een apenpak gehezen en de plantage ingestuurd. De lokale bevolking lachte ons keihard uit (snap ik). We lieten ons niet uit de plantage slaan en gingen stug door met plukken onder leiding van een pro-plukker. Zelfs Har grinnikte maar door. De vrouwen op de plantage werken 8 uur per dag en halen zo'n 20 kilo thee op per dag. Ik denk dat wij in een halfuur niet verder kwamen dan 5 takjes. Wij zijn weer goed in andere dingen. Na deze enorme afgang kregen we een tour door de theefabriek. Deze fabriek was groter dan in Kandy maar het proces verliep hetzelfde. Als lunch aten we lokale gerechten, man man ook weer goddelijk. We konden niet kiezen dus het werd van alles wat. Lies kon helemaal niet stoppen en haalde nog even vijf pannenkoeken.. you go girl! We moesten hier even van bijkomen dus een grasmatje gepakt aan het Gregory Lake. De wolken namen helaas het licht weg dus al snel zaten we te klappertanden en vroegen we Har om naar huis te gaan. Har had een wegtrekker in de auto. Hij slaapt trouwens elke middag. Waarom is die kerel zo moe dan? Afijn wij hadden die avond weer besloten om weg te glippen (sorry Har) dit keer gegeten bij een lokale tent en genoten van ons sweet and souer chicken/prawn gerecht en spring rolls. De volgende dag wilden wij weer met de trein en deze keer naar Ella. De eerste treinrit was zo fenomenaal dat we er nog een keer voor gingen. Dit keer stonden we tussen de locals in de 3de klasse. Hutje mutje op elkaar maar.. we stonden vlak bij de deur die er niet inzat dus we hadden weer prachtig uitzicht. Al snel raakten we aan de praat met Emily. Ze kwam uit Australië en reisde in haar eentje voor drie weken door Sri Lanka. De hele treinreis (3.5 uur) hebben we met elkaar gekletst en tussendoor zagen we de mooiste landschappen, het was weer schitterend! Wel blij dat we er uiteindelijk waren want het was toch wat krap in de coupe. In Ella stond Har ons weer op te wachten en namen we afscheid van Emily. Lies en ik hadden een heerlijke tonijnsteak gegeten bij een hippe tent in Ella. Alle tenten zagen er heel gezellig uit. Het voelde aan als een hippie dorp, we konden helaas niet lang blijven want we vervolgden onze reis naar de Nine Arch bridge. Dit viaduct verbindt Ella en Demodara met elkaar via een treinspoor. Har bleef boven op de berg, kon die weer even powernappen. Lies en ik daalden af naar het viaduct. Binnen 10 minuten stonden we op de rails en wie zagen we daar ook, Emily! Weer even bijgekletst en ondertussen zaten we allemaal even op de rand van de dood voor een foto. Onze benen bungelden over de rand van het viaduct maar wel gewoon lachen op de foto. Weer even onze grenzen verlegd. Emily hadden we in het dorp weer afgezet en wij reden verder naar Yala. Onderweg een aantal ontsnapten koeien gespot en weer prachtige rijstvelden en honderden palmbomen. We krijgen er geen genoeg van het blijft prachtig. En dan komen we ook nog aan bij een accommodatie waarbij je midden in de natuur verblijft. Van het ene hoogtepunt in het andere. ' S avonds besloten om uit eten te gaan, Har wist wel een plek en die viel in de smaak. Ze hadden bier en pizza! Er zijn weinig restaurants die alcohol schenken dus vandaar de blijdschap. Har at in een ander verblijf. We weten nu ook eindelijk waarom dat zo is. Als Harry zijn gasten meebrengt naar een restaurant, mag hij daar als beloning gratis eten maar dan wel apart. Het is heel bizar maar dat werkt blijkbaar zo. Lies en ik hadden ons volgepropt met pizza en bier en waren meteen teut en misselijk. De volgende dag maar even bijkomen bij het zwembad. Na het heerlijke ontbijt, pakten we ons moment bij het zwembad. Samen met tientallen andere vogels (pauwen voornamelijk) was het vechten voor een goed plekje bij het zwembad. Beetje verbrand zagen we die avond, maar ach hoort er bij toch. Na deze uitputtende dag boven in het restaurant gegeten en elkaar ingemaakt met Yathzee. Terugkomend op de vorige blog dat de religies vredig naast elkaar leven, in Kandy was dit even niet het geval. De Sri Lankaanse regering heeft dinsdag op het hele eiland voor tien dagen de noodtoestand uitgeroepen na een escalatie van religieus geweld. Inmiddels is het leger ingezet, zijn sociale media tijdelijk geblokkeerd. Lies en ik hebben geen last van de rellen, maar wel van de blokkade op Facebook, instagram en Whatsapp. Dus dat zal de reden zijn wanneer we de komende drie dagen niet reageren, want dan vliegen we naar Male. Zo zie je maar hoe het kan lopen in zulke landen.. Lies, Har en ik gingen de volgende dag richting Unawatuna, onderweg nog even een tussenstop bij de Blowhole. De Blowhole is een ruige kust, waar de golven hard tegenaan slaan. Ze spuiten op sommige plekken meters omhoog als een soort geyser, maar dan gewoon water dat tegen de kust aankomt. En wisten jullie dat de tong van de blauwe walvis even zwaar is als een volwassen olifant (leuk weetje). We vervolgden onze reis langs de prachtige ongerepte kust naar de paalvissers. Echte paalvissers zijn bijna uitgestorven. De arme bevolking in het zuiden doet dit nog voor de toeristen. Dus even in de paal klimmen een foto maken een fooitje geven en de klus is weer geklaard. Toch leuk om ze te zien zitten op die palen. ' S middags kwamen we aan bij de accommodatie, weer grandioos en aan het strand! Mooier kan toch niet.. Meteen een duik genomen in de golvende woeste zee, en dan te bedenken dat in 2004 alles was verwoest door de Tsunami. Die avond liet Har ons Dutch fort in Galle zien. Het Galle Fort of Nederlands Fort zoals het ook wordt genoemd, is een fort die aan het eind van de 16de eeuw voor het eerst is gebouwd door de Portugezen aan de zuidwestelijke kust van Sri Lanka. Het fort onderging in de 17e eeuw uitgebreide wijzigingen door de Nederlanders, waardoor het een van de belangrijkste historische monumenten is. Een Nederlands kerkje gespot en gezellige winkeltjes en restaurantjes gezien, het voelde als het kleine EU. Wij zijn het fort ook overgelopen en hebben weer enige souveniers gekocht. Die avond via het strand bij een restaurantje neergeploft waar we een heerlijke tonijn steak hebben gegeten en werden geamuseerd door een vals zingende Srilankees. Er was niets mis met zijn repertoire maar hij haalde de noten niet heel vaak. Met een paar biertjes op hoor je dat ook niet meer. Daarna onze eerste ervaring gehad met het nachtleven van Sri Lanka. We hadden gedacht geen bar tegen te komen maar toch eentje gevonden waar boedisten ook gewoon zuipen.. (nep boedist). Later de voetjes van de vloer met die Sri Lankezen. Wij vermaken ons dus prima en verheugen ons op de komende dagen. No worries about us! Denken nog lang niet aan huis.. sorry!!
Dikke zoen van deze Afrikanen

Foto’s

5 Reacties

  1. Lotte:
    9 maart 2018
    Doe voorzichtig meiden! Blij dat je bijna thuis komt bout. Geniet nog even lekker!
  2. Tiny Rousse Meeuwissen:
    9 maart 2018
    Fijn dat de reis zoveel moois bied, maar van opa mag je niet meer van die gevaarlijke dingen uithalen.
    Ook erg mooi de foto's.
    Wij kijken nu toch wel uit naar je thuiskomst.
    Maar genieten van de rest van je reis mag natuurlijk ook.
    Groetjes van ons
  3. Wendy Riggeling:
    10 maart 2018
    Jullie zien er goed uit meiden. Nog een week genieten en dan weer terug naar het gewone leven..........ook leuk!
  4. Goof:
    10 maart 2018
    hoi Juul, onwijs bedankt weer....ik heb allemaal tabbladen openstaan op de laptop om te googelen en lezen en leren naar aanleiding van jouw reisverhalen.....take care, be safe en tot gauw, sorry, maar wij willen je ook weer knuffelen xxx
  5. Marion schouten:
    10 maart 2018
    Wat een prachtige fotos Meiden
    En gelukkig zijn Jullie blijven zitten op de brug