Khawp Khun Khrap Thailand 🇹🇭

Aangekomen op Koh Tao, een heel ander eiland dan Koh Samui. Dit keer zaten we met de accommodatie op een centrale plek een paar stappen van het strand verwijderd en alle eettentjes en barretjes zaten ook om de hoek. Bikini en zwembroek aan en plonzen in het water. Prachtig helder blauw water en dat zand was zo zacht en lekker geen schelpen. We bleven net zolang zitten totdat de zon onder ging, wat prachtig om te zien. Er was een weg waaraan de restaurantjes en barretjes zaten, veel restaurantjes lagen pal aan het strand, dit maakten het allemaal nog leuker. We hebben die avond Italiaans gegeten, even geen lijst.. daarna kwamen we op het strand terecht want we hoorden muziek en zagen felle lichten. Tengere Thaise mannen stonden te zwaaien met touwen waar vuurballen aan zaten. Ik was meteen verkocht en bleef met open mond staren naar de mannen die met volle snelheid die vuurballen heen en weer zwaaiden en af en toe omhoog gooiden. We wandelden over het strand terug naar de accommodatie. Wat een heerlijkheid. De dag erna weer heerlijk zwemmen zonnen en genieten van de prachtige omgeving want het eiland is zo mooi groen. Die avond hadden we gegeten in een restaurant waar een rij voor stond dus we dachten dit moet wel goed zijn. We hadden uitzicht op het strand maar zaten wel op kussentjes, dit is voor stijve Nederlanders zoals wij een beetje lastig. Benen kan je niet kwijt want dan kunnen de serveersters er niet meer door en onder de tafel kunnen ze ook niet want dan zit je bij de ander in de neus. Roy vond het lastig om een comfortabele houding te vinden, dit duurde de hele avond. Hij had spareribs besteld en die kwamen toen ik mijn rijst gerecht al op had. De spareribs smaakten naar vis.. Dit is not done, vis en vlees naast elkaar grillen maar dit verklaarde de vissmaak. En wat er toen gebeurde hou je niet voor mogelijk.. ze hadden geen oreo-cheesecake meer. Nou dan is het voor mij klaar hoor. Roy zat nog steeds te klungelen met zijn benen dus tijd om te gaan. Ik wilde toch nog een toetje dus onderweg toch nog oreoijs weten te scoren, goh die was goed zeg. De volgende dag op snorkeltour, met een boot vol stelletjes de zee op. De zee was nogal wild dus het was een bumpy ride. De eerste baai was al meteen prachtig, ik wist niet dat vissen zulke kleuren hadden. Paars groen en blauw door elkaar en zoveel verschillende vormen. Het verveelde niet, steeds kwamen we weer andere vissen tegen. Ik riep Roy constant als ik weer een andere vis zag, natuurlijk kon hij daar niks van verstaan en had hij wat anders aan zijn hoofd. Roy kon namelijk niet zo goed ademen door alleen zijn mond. Want als je snorkelt kan je niet ademen door je neus want dan beslaat je bril en krijg je water in je neus en bakkes. 3 baaien, 200 vissen en 2 krassen verder (opengehaald aan koraal) had hij het voor elkaar hoor, hij kon zonder zijn neus dicht te knijpen ook genieten van de wonderschone onderwaterwereld. Op de boot een bakje rijst als lunch en als afsluiter Koh Nang Yuan bezocht. Deze plek bestaat uit 3 eilandjes, die door middel van een reusachtige zandstrook met elkaar verbonden zijn. Het was een paradijselijk eiland. Helaas bomvol met toeristen maja dat heb je als elke tour op Koh Tao naar deze plek gaat. En toen kwamen daar de regels die ze hadden opgesteld voor de toeristen: 1.Niet op strandlakens liggen want ze verliezen al tonnen zand per jaar. Je wordt dus verplicht een bedje te huren. 2.Geen plastic flesjes mee het strand op nemen. Maar als je daar wat drinken moet kopen want daar wordt je toe verplicht dan geven ze wel een plastic rietjes erbij. Het was te absurd voor worden, wij konden er alleen maar om lachen. Roy kon wat minder hard lachen toen hij in de spiegel keek bij terugkomst in het appartement. Kets verbrand op zijn armen, rug en nek. En even voor de duidelijkheid ik had hem ingesmeerd! Hij had zelfs een extra shirt mee om in te zwemmen maar dat vond hij niet nodig. Dit betekende voor de volgende dag, in de schaduw en niet zwemmen. Maar eerst sloten we de dag af met hoe toepasselijk ook een lekker stukje zalm en tonijn. Nog een afzakkertje in de kroeg, dit bleek alleen een lastige zaak want er stonden ineens 5 agenten in de tent, agenten met bierbuikjes en potjes op hun hoofd. Al het personeel werd verzameld en moesten zich legitimeren. Pech voor ons, geen personeel achter de bar dus geen borrel meer. Dan maar naar de volgende tent aan het strand waar we eindeloos veel sterren konden bekijken. Weer genieten. En toen was het de volgende dag weer tijd voor een ziekenhuis bezoekje, dit keer in een clinic op 15 minuten lopen van ons appartement. Alleen googlemaps vertelden anders waardoor we in die bloedhitte eerst een berg beklommen om vervolgens weer terug te lopen naar waar de clinic echt zat, om de hoek dus. Dit keer ging het ook weer snel en stonden we weer binnen 20 minuten buiten. Onze laatste dag op het eiland goed besteed door te zonnen en zwemmen en weer te genieten van de zonsondergang. Roy in de schaduw en 100 meten verder Juul in de zon, erg gezellig. ' S avonds heerlijke noodles gegeten en de beste sticky rice ooit gegeten. De dag afgesloten aan het strand met een biertje in de hand (mocht gelukkig weer drinken). Mooier konden we de avond niet afsluiten, konden wel de hele nacht naar de sterren kijken wat een wereldwonder dat heelal. De dag daarna hebben we 12 uur lang gereisd. Van de bootferry naar de bus naar het vliegtuig en weer naar de bus. Om 21.00 uur kwamen we aan bij het hotel en hadden we aan de overkant Pad Thai gegeten en toen ging het licht uit. De wekker ging om 05.30 want we gingen naar de floating market Damnoen Saduak. Thea was onze gids en dat was een pittige tante die vooral een hekel aan Chinezen had. Dit liet ze dan ook heel duidelijk merken door ons zo ver mogelijk bij de Chinezen uit de buurt te houden. Als blikken konden doden nou dan weet je het wel.. wat was Thea leuk, we hebben ons rot gelachen om dr. De floating market was een chaos, alles gebeurde op het water. Tientallen bootjes met daarop eten, dieren, souveniers en hele restaurantjes. Waanzinnig om te zien hoe die Thaise verkopers daar bezig zijn met onderhandelen want daar zijn ze meester in. De verkopers zijn voornamelijk boeren uit de omgeving. Zij komen naar de markt om er hun lokaal verbouwde producten te verkopen. Wel handen en benen binnen boord houden want aan alle kanten werd je geramd door weer een andere boot. Ook lagen er boten (zogenaamde speedboten) met een mega motor tussen die kleine houten bootjes. Als die een keer hun motor aanzetten zie je meteen niks meer. Daar mochten wij ook nog even in zitten om nog meer te zien van alle kanalen die daar zijn aangelegd. Bigboy Roy moest achterin van Thea om de balans te bewaren. De kanalen zijn trouwens aangelegd door de Chinezen; die geloofden namelijk dat bij het water leven geluk brengt. Thea trouwens niet meer terug gezien toen we de boot op gingen. Een andere kerel nam ons mee naar de treinmarkt. Dat was zo bizar, een markt naast het treinspoor.. waarom? Een paar minuten konden we over het spoor lopen maar toen eenmaal de trein aankwam moest je toch wel dekking zoeken want het was een stevige trein. In een paar secondes haalt iedereen zijn luifel binnen en de trein passeert dan de marktkraampjes. Echt een raar verschijnsel. 14.00 uur weer terug in het hotel en allebei kapot want 05.30 op is niet normaal. Een kleine wegtrekker in de kamer en we waren weer de oude. Heerlijke streetfood gegeten en insecten gegeten want helaas had ik een weddenschap verloren. Ik laat mij er verder niet over uit waarover dat ging, het was al pijnlijk genoeg. Maar ik vond wel dat ik als een echte verliezer die insecten moest nailen. Ik begon met een gekruide krekel, best smakelijk. Dus ik pakte door en at een schaar van een schorpioen. De Chinees at de rest(prima). Omdat het zo lekker ging at ik ook nog een maad op. Dat had ik beter niet kunnen doen, was niet erg smakelijk. Met heel veel bier daarna weggespoeld. En een gin tonic en een bucket mojito en weer bier. Het was erg gezellig en we keken onze ogen uit want er lopen toch best wat ladyboys, omgebouwde en opgespoten types rond zeg. Vandaag dus een beetje brak maar wel een bezoek bracht aan het nationale museum van Bangkok.
Het museum bevat een van de grootste collecties van Zuidoost-Azië. Van
Koninklijke begrafeniskoetsen tot Sukhothai boeddhabeelden, goudschatten, edelstenen, traditionele muziekinstrumenten, poppen etc. Gaaf om te zien dat alles zo goed bewaard is gebleven. Maar we hadden na 2.5 uur toch wel trek in een vette hap. Daarna backpacks inpakken en genieten van onze laatste avond samen. We hebben het heel fijn gehad samen en Roy is helemaal om, volgende bestemming is al gepland. Trouwens maandag 26 februari wordt de sleutel overhandigd aan Roy en hebben we ons eigen appartment. Zo leuk en spannend. Als Roy aan het klussen is, ga ik nog even genieten van mijn laatste twee bestemmingen want ik ben nog lang niet klaar met reizen, wat is dat geweldig om te doen. Ik spreek jullie weer vanuit Sri Lanka. Veel liefs Royke en Juul